Trochę zabawna przygoda - czyli ja, sushi i wasabi.

Opowiem wam dość krótką, lecz bardzo interesującą historyjkę z mojego nastoletniego życia.Czytajcie do samego końca, zaświadczam, iż będzie bardzo śmiesznie. Oczywiście z waszego punktu widzenia. Mi osobiście nie było ani trochę do śmiechu! Chociaż... śmiałam się. Aż do łez.

                                                      ***

   Postanowiła razem z moją przyjaciółką Winry i jej mamą -  Haną wybrać się do Poznania na japoński koncert j-rockowy zespołu "Anli Pollicino". Do samej imprezy zostało nam około 5 godzin. Poznań jest piękny! Uliczki, starówka, restauracje,wszystko było jak ze snu.

Dla zabicia czasu poszłyśmy razem z nowo poznaną koleżanką Kaiu i kuzynką Winry - Nishi na sushi. Stwierdziłam, iż spełnie jedno z moich japonistycznych marzeń i zamówię sobie "tempurę".

Co to takiego "tempura" ? Jest to rodzaj potrawy przygotowywanej na ciepło. W specjalnym cieście maczane są owoce, warzywa bądz krewetki czy też inne owoce morza i przez pare minut zatopione w gorącym oleju. 

Przechodząc już do rzeczy.

                                                      . . .
Kelnerka przyniosła zamówienie. Mój talerz był śliczny. Sześć dużych ułożonych krewetek z zielonymi ozdobami i sosami. 

• - Beznadziejnie, a mi to wasabi nie dali! - powiedziałam. 
• - Jak chcesz, to weź moje, ja nie lubię - odpowiedziała mi Winry i pałeczkami przeniosła swoje wasabi na mój talerz.

W tym momencie historii powinnam wytłumaczyć wam, co to takiego jest wasabi. 
Otóż wasabi to chrzan japoński, przyprawa stosowana w kuchni japońskiej, głównie jako dodatek do sushi. 
No właśnie, głównie PIEKIELNY dodatek do sushi. Przyprawa w nadmiernej ilości smakuje jak papryczka chilli albo tabasco wlane prosto z buteleczki do ust delikwenta. 

Pasta wasabi wygląda dokładnie tak. Można ją kupić w marketach "Bomi" w Polsce i "Świecie orientalnym".

    Jadłam sobie spokojnie moje krewetki w międzyczasie podkradając sushi Winry i na odwrót. Na moim talerzu były też zielone i czerwone liście sałaty i warzywa. Wzięłam pałeczkami jeden zielony liść i włożyłam go sobie do ust. Właśnie dotarliśmy do najlepszej części opowiadania! Pewnie już zgadliście, co się stało! Dokładnie tak. Zaczęłam żałować tego, że wasabi ma identyczną barwę co sałata. CAŁA porcja schowała się za listkiem i trafiła jednym ruchem do moich ust.
Wyglądała mniejwięcej tak:

Łzy leciały mi z oczu przez śmiech. Dobrze, że miałam przy sobie sok owocowy. Przydałby się jeszcze jeden...no i następny. Jednak przeżyłam tą konfrontację z piekielnym chrzanem. Miałam wrażenie, że poszło mi uszami, nosem, wszystkim. 
Oczywiście znajomi się śmiali, ja też. Chociaż w tamtym momencie nie było mi zbytnio do śmiechu...

                                                 

                                                    Hayashi Reyline